Τα τελευταία χρόνια γίνεται ολοένα και περισσότερος λόγος αναφορικά με την ύπαρξη ή όχι ουσιαστικής ανάγκης ασφάλισης της Αστικής Ευθύνης Στελεχών (Directors & Officers Liability – D&O) έναντι τρίτων. Παρότι τόσο στις ΗΠΑ και στον Καναδά όσο και στην Ευρώπη οι υποθέσεις που αφορούν απαιτήσεις D&O είναι συχνότερες και οι επιδικασθείσες αλλά και εξωδικαστικές αποζημιώσεις ανέρχονται σε αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, εντούτοις η έννοια της Ασφάλισης D&O εξακολουθεί να προκαλεί σύγχυση σε στελέχη και επιχειρήσεις.

Το πρόβλημα φαίνεται να αφορά ιδιαίτερα τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, των οποίων τα στελέχη θεωρούν ότι βρίσκονται στο απυρόβλητο λόγω του γεγονότος ότι δεν εκπροσωπούν εισηγμένες επιχειρήσεις. Η αλήθεια είναι ότι, οποιοσδήποτε έχει συναλλαγές με πελάτες, προμηθευτές, πιστωτές, εργαζόμενους, ανταγωνιστές, υπάρχοντες και δυνητικούς χρηματοδότες, ρυθμιστικές αρχές κ.λπ. είναι εκ προοιμίου εκτεθειμένος σε κίνδυνο. (Άρθρο 71 Αστικού Κώδικα/Ευθύνη Νομικού Προσώπου έναντι τρίτων: Το νομικό πρόσωπο ευθύνεται για τις πράξεις ή τις παραλείψεις των οργάνων που το αντιπροσωπεύουν. Το υπαίτιο πρόσωπο ευθύνεται επιπλέον εις ολόκληρο).

Η πιο συνηθισμένη αντίδραση, αλλά και η ουσιαστικότερη παράλειψη των στελεχών, είναι να θεωρούν ότι ο προσωπικός και ενδελεχής έλεγχος των αποφάσεών τους είναι ικανός να αποτρέψει οποιαδήποτε πιθανότητα απαίτησης από τρίτους.

Το σύνηθες, όμως, σενάριο είναι ότι οι καθημερινές επιχειρηματικές και επαγγελματικές πρακτικές αποδεικνύουν ότι λάθη και παραλείψεις πάντα συμβαίνουν και, έστω και αν στην

πορεία αποδειχτούν ασήμαντα, θα χρειαστεί χρόνος, χρήματα και μεγάλη χρήση προσωπικών και επιχειρηματικών πόρων για την ολοκλήρωση των απαραίτητων διαδικασιών.

Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τη γενικότερη ανάγκη της εποχής μας για καλύτερη και αποτελεσματικότερη διαχείριση του ρίσκου σε όλα τα επίπεδα, καθιστούν απαραίτητη την ύπαρξη ασφάλισης και εξασφάλισης των επιχειρήσεων και των στελεχών τους, ώστε να μπορούν:

• να διαχειρίζονται τις καθημερινές προκλήσεις του περιβάλλοντος με μεγαλύτερη ευελιξία και ελευθερία
• να προστατεύουν τη φήμη, το μέλλον αλλά και την προσωπική τους περιουσία, καθώς και τους ανθρώπους που εξαρτώνται από αυτούς
• να διατηρήσουν οι επιχειρήσεις τις οποίες εκπροσωπούν την αναγκαία ρευστότητα ώστε να συνεχίσουν να είναι βιώσιμες και ανταγωνιστικές, ελαχιστοποιώντας τον κίνδυνο και εξασφαλίζοντας την ολοκληρωμένη και έγκαιρη ενημέρωση και υποστήριξή τους.

Στελέχη Επιχειρήσεων:

3 κατηγορίες απαιτήσεων, 9 συγκεκριμένοι κίνδυνοι

Απαιτήσεις μετόχων

Η αμέσως μεγαλύτερη κατηγορία απαιτήσεων, μετά τις απαιτήσεις που προέρχονται από τους εργαζόμενους, αφορά μηνύσεις μετόχων, οι οποίες περιλαμβάνουν κυρίως ισχυρισμούς για πρακτικές που ευνοούν μια ομάδα μετόχων σε σχέση με τους υπόλοιπους.

Οι κυριότερες κατηγορίες αιτίες για την έγερση απαιτήσεων από την πλευρά των μετόχων είναι:

1. Η κακή διαχείριση της επιχείρησης, με αποτέλεσμα τη μείωση των κερδών των μετόχων, η παράβαση καθήκοντος των στελεχών, τα αναίτια έξοδα και η συνολική διαχείριση των οικονομικών της επιχείρησης, οι αδικαιολόγητες αμοιβές, η ελλιπής εσωτερική πληροφόρηση.

2. Η παραπλάνηση των μετόχων αναφορικά με τις οικονομικές καταστάσεις της επιχείρησης (περιπτώσεις δημιουργικής λογιστικής).

3. Η παραβίαση του καταστατικού της επιχείρησης

Απαιτήσεις από πελάτες, προμηθευτές, ανταγωνιστές, πιστωτές

Στο πλαίσιο ενός συνεχώς αυξανόμενου ανταγωνιστικού τοπίου, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο, καθώς και σε μια, ανοιχτή πλέον, διεθνή αγορά μέσα από τη χρήση του διαδικτύου, σε συνδυασμό με την ανάγκη των επιχειρήσεων για εξωστρέφεια, η έκθεση των επιχειρήσεων, αλλά και των στελεχών τους, σε κινδύνους που προέρχονται από το ευρύτερο εξωτερικό περιβάλλον αυξάνεται με εκθετικούς ρυθμούς.

Οι κυριότεροι κίνδυνοι προέρχονται από:

4. Μη τήρηση συμφωνιών ή υποχρεώσεων που απορρέουν από συμφωνίες, χρήση κακών ή παραπλανητικών προωθητικών ενεργειών, προϊόντων και υπηρεσιών.

5. Αθέμιτο ανταγωνισμό, λανθασμένη πληροφόρηση και προσπάθεια εξαπάτησης, μονοπωλιακές πρακτικές.

6. Εκμετάλλευση «ευαίσθητων» εμπορικών πληροφοριών, παραποίηση οικονομικών στοιχείων, ερευνών, στοιχείων πωλήσεων κ.λπ.

Απαιτήσεις σχετικές με εργασιακά θέματα

Οι απαιτήσεις που αφορούν εργασιακά θέματα αυξάνονται συνεχώς τα τελευταία χρόνια, κυρίως ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης. Οι απαιτήσεις αυτές αποτελούν και το μεγαλύτερο μέρος των συνολικών απαιτήσεων που εγείρονται.

Στο πλαίσιο αυτό, στελέχη και επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν συχνά διεκδικήσεις εργαζομένων αναφορικά με:

7. Την παράνομη καταγγελία σύμβασης εργασίας (απόλυση), τη μεροληπτική διάκριση των εργαζομένων και την ύπαρξη αθέμιτων επαγγελματικών πρακτικών, τη στέρηση αυξήσεων και προαγωγών εργαζομένων, την ηθική βλάβη των εργαζομένων ως συνέπεια πράξεων και παραλείψεων των στελεχών της επιχείρησης.

8. Την παράβαση κανονισμών εργασίας ή όρων σύμβασης εργασίας, όπως για παράδειγμα καταχρηστική υπέρβαση ωραρίου εργασίας, τη μη τήρηση του κανονισμού εργασίας κ.λ.π.

9. Τη σεξουαλική παρενόχληση σε βάρος εργαζομένων ή την κατάχρηση εξουσίας.

Share it: